Even bij kletsen,gisteren naar de lotgenoten gespreksgroep van uitgezaaide borstkanker geweest.Was erg gespannen toen ik er naar toe ging,wat ga ik verwachtten en hoe is dat om met lotgenoten over je ziekte te praten.Ik werd gastvrij ontvangen door twee dame die de groep leiden.Een had ik al door de telefoon gesproken en was inderdaad net zo rustig en vriendelijk als toen dit gaf rust.
Het was een klein clubje maar toch fijn met elkaar gepraat over van alles, medicatie ,de mensen in je omgeving hoe hun er mee omgaan dichtbij en verder af ,je werk, en allemaal hun verhalen,ik vond het een prettige sfeer en weet zeker dat ik nogmaals ga dit wordt in april ,want daartussen zijn ze met vakantie,maar dat is niet erg hoeft niet elke maand,kan wel wat tussen zitten betreft tijd,Het is echt een mooi inloophuis en misschien ga ik er wel vaker komen de sfeer was rustig en vertrouwd op een of anderen manier.
Gisteren dus veel spierpijn gehad en nog steeds stijve nekspieren zijn ook kei hard maar de spanning moet ergens in mijn lijf huizen.Al moet ik steeds tegen mijn zelf zeggen vertrouwen op de chemo dat deze ook zijn werk in de botten doet.Gaat natuurlijk niet altijd zo makellijk als ik het zeg.Wel wezen zingen in het kerkkoor,wandelen is er niet bij de laatste dagen het weer is ook niet gezellig om te lopen,hoop morgen beter weer met het voorjaarszonnetje.
In huis doe ik zo mijn dingetjes maar heb gelukkig hulp voor de vaste dingen in de week in het huis.Heb ik nodig want het gaat allemaal niet zo snel meer en mijn handen moet ik blijven ontzien.Op naar donderdag het taxol infuus erin de laatste infuusgift van kuur 6,tabletten nog een week dan en dan heb ik hem weer binnen.
In de voorjaarsvakantie geen infuus,eigenlijk vinden de meiden eigenlijk jammer want wat langer bij Sem is ook wel heel leuk,maar ik vind het niet erg dat het even neit hoeft,weet waar ik het voor doe maar moet zeggen dat het alleen maar van chemo naar chemo lijkt te leven al heb ik ook heel veel leuke dingen eromheen en tussendoor, het zal altijd de rest van mijn leven draaien om chemo,maar ik hoop dat ook zijn plaats zal gaan vinden.En dat het iets minder op de voorgrond komt.Om daar balans in te gaan vinden gaan we nog even aan werken met of zonder hulp dat weet ik nog niet,voor het lijfje maar ook in het hoofdje.