drie weken verder

Op de helft volgens de boekjes voor een botbreuk.
Het gaat inderdaad een stuk beter dan drie weken geleden nu loop ik nog wel met de rolator en de krukken want zonder lukt nog niet geen kracht om zelf mijn been op te tillen en doet ok nog pijn,maar met dat race wagentje gaat het in huis best lekker op het plankje kan van alles mee vervoerd worden,dat lukt niet met krukken ,wordt een beetje een zooitje om de koffie naar mijn stoel te brengen.
Mijn arm wordt zeker dragelijk ,nog niet echt over, zeker in de nacht niet maar overdag gaat het goed de behandeling van Remi slaat aan,wel ben ik nog moe en slaap soms gewoon even een uurtje tussendoor op de stoel,wordt wakker van mijn eigen gesnurk, moet niet gekker worden?
Met veel hulp van Eef ,die het echt druk heeft,mijn zus en schoonzus en wat helpende handjes, zijn deze weken weer goed verlopen en nu kan ik zelf weer kleine dingetjes zelf,vanochtend cake gebakken voor Milou,om daar haar taart van te maken morgen,chocolade taart dit is haar favoriet.Anders lust ze niet.Kadootjes ingepakt.
Vanavond naar de kerk Lianne heeft haar kennismakingsviering voor het vormsel,dan lekker thuis aan de koffie en als Milou op bed ligt de boel versieren,want morgen is haar dag.Nieuwe kleding ,waar ze al zo blij mee is, visite en kadootjes.
10 jaar mijn kleine meisje ik hoop dat ze gaat genieten dan doe ik dat ook !!En hoop en bid dat ik nog vele van haar verjaardagen bij haar mag zijn.

Vandaag met de mijn zus de stad in geweest per rolstoel,ging goed maar dan zie pas wat een vervelende dingen mensen in een rolstoel tegenkomen,te hoge pinapparaten is echt heel vaak geen automatisch deuren en niemand die dan helpt.
Maar we hebben het een en ander gekocht voor Milou nog niet alles maar we zien wel wat er nog de komende dagen van komt.Want zondag is mijn kleine meisje jarig en daar moeten we feest van maken voor haar en voor ons.
Boven wordt hard gewerkt aan het kamertje van Milou,en ik loop soms maar wat te kijken en rommel dan even wat,frustrerend maar weet dat ik geduld moet hebben.
Het gaat al beter dat wel alleen dat slapen blijft geen succes en ben dan eigenlijk al moe op het moment dat de dag begint.
Met mijn chemo had ik nog meer energie dan nu!
Mijn arm lijkt af en toe beter te zijn maar het volgende moment voel ik heel wat anders,Remi is aan de behandeling begonnen en hoop dat het resultaat gaat hebben anders wil ik de volgende controle naar de neuroloog om daar even alles door te laten meten.
Het weer nodigt in elk geval niet uit om naar buiten te gaan wat is het nog koud en somber,maar als het voorjaarzonnetje weer gaat schijnen loop ik weer lekker door de schipluid se polder.

weekend

Zo zijn we weer in het midden van het weekend,de dames schaatsen een moment om even bij te schrijven.
Twee weken heb ik erop zitten met het botscheurtje van mijn schaambeen,het gaat vooruit maar heel langzaam, normaal staat er voor een breuk ook 6 weken dus moet ik geduld hebben maar daarin ben ik niet zo'n goed bemerk ik.Mijn stemming is niet altijd even gezellig,doe mijn best maar voel me zo nutteloos op dit ogenblik.Heb reuze hulp van Eef en al die helpende handjes die mijn aangeboden worden.En doordat ik niet geweldig kan slapen is ook een mede oorzaak denk ik?Tobben heet dat,liggen,zitten ,even lopen ,beetje hangen in de kussens,radio aan dan weer uit en zo gaat het in de nacht!!
Vrijdag heeft Lianne weer bericht gehad van de KNVB dat ze door is na de wedstrijd van maandag,daar waren 38 spelertjes vaarvan er 16 door gingen,en onze kanjer zat er weer bij!Datum zijn weer gepland tot eindtoernooi in juni.Heeft ze weer voor elkaar onze puber dochter,wat veranderd mijn kleine meisje.
Milou blijft gelukkig nog even klein, hoop ik,volgende week haar verjaardag,weer een mooi feest voor haar en voor mijn!!Nog even wat voorbereidingen met mijn zus naar de stad in de rolstoel om voor haar kadootjes te kopen.
Fijne zondag allemaal!

ONGELOOFLIJK WONDER

Vanochtend per rolstoel naar het ziekenhuis,fris maar wel lekker,even een bakkie op de afdeling en toen naar dr.Bos.
Tijdens het wachtte in de wachtkamer ging het zonnetje schijnen,was dit het sein,toen we buiten liepen zat alles dicht met mist.
Daar gingen we weer naar binnen,wat kregen we te horen?
Het is niet te geloven maar op de ct scan nog geen zichtbare veranderingen vegeleken met okt.
Mijn bloedwaardes waren nog hetzelfde als dec. wat kleine verschillen maar dat is normaal dat heeft iedereen.
Ongeloof,blijschap en het gevoel van yes toch dat zonnetje wat vertelde dat het goed was?
Hij geeft me weer de kracht die ik nu zo hard nodig heb!
Natuurlijk is het jammer dat ik niet kan doen wat ik allemaal wilde doordat dat met het lijfje niet gaat maar stiekem hoop ik dat mijn lijf zich nu ook weer super herstel en ik de laatste weekjes van de vier weken tijd die ik weer heb gekregen wel wat meer uit de voeten kan.
Maar dit gaat echt over en dat kunnen we helaas van de kanker niet zeggen.
Ik ga er weer voor vier weken met mijn kanjers,Milou mijn kleine meisje 10 jaar 31 jan. en hopelijk haar kamertje af maken in deze tijd dat verdiend ze ,door mijn wordt het steeds uitgesteld!
Open dagen school voortgezet van Lianne en muziekexamen ik ga het allemaal weer doen hoop ik!!
De kaarsjes zijn weer gezien ,lichtjes van hoop op de toekomst voor mijn en mijn kanjers en de mensen die mijn lief zijn.
Vanbinnen jubelt het echt en voel me supergoed hierdoor.

ochtendje ziekenhuis

Zo kwart over acht zaten we in de auto en om half een waren we thuis.
Het aanprikken van de PAC kostte even wat moeite zoals de verpleegkundige zei we moeten hem nog leren kennen.
Naar de ct scan makkie zo met dat lijntje,daarna naar de trauma-poli,daar waren we niet alleen en duurde best lang.allemaal breuken van de gladheid??
Doordat we een verse ct scan hadden konden we direct goed kijken hoe het bekken eruit zag en konden goed zien dat het schaambeen gebroken was,dit heet een scheurtje maar was wel door gescheurd!Flinke val gemaakt zij de arts,de behandeling is het zelfde rust en alleen doen wat mogelijk is en een breuk duurt 6 weken over 6 weken gaan we het weer bekijken.Het voordeel is dat het daar onder flink doorbloed is en dat hopelijk de genezing bevorderd.
Vanmiddag kwam Remi langs en heeft de arm nogmaals behandelt en we kijken weer op vrijdag verder.
Dat was weer een medisch dagje,en mijn kanjers lopen overal zo tussendoor met hun gewoon huiselijke dingetjes heerlijk ze doen het zo goed of is dat weer te goed?
Op weg naar morgen weer een spannende dag,wat gaat ze ons vertellen?
Ik hoop een lekkere nacht zodat ik weer sterk in mijn schoenen sta om deze uitslag weer te ontvangen!Wat het ook weer worden zal?
Zodra ik de kracht en moed heb ga ik het jullie schrijven.

nieuwe week,spannende week!

Zo de week draait weer ,Eef als huisvader en gewoon naar zijn werk, heeft het enorm druk ik ben zo blij dat hij dit ook allemaal weer op zijn schouders neemt en met alle hulp van mijn schoonzus en zus en zo af en toe andere helpende handjes,draait het huishouden gewoon door en kunnen de dames gewoon hun dingen doen, terwijl ik vaak maar zit "in opa zijn stoel",puzzel en af en toe een dutje doet,al gaat het lopen met de rolator steeds beter als ik op gang ben zeker en oefen zo af en toe door te lopen en dan mijn steuntje even los te laten,gaat moeizaam maar lukt wel,niet pijnloos maar het lukt!!Slapen is nog niet alles maar soms heb ik eigenlijk meer pijn in mijn arm dan van mijn scheurtje in het schaambeen,en een rugslaper ga ik niet worden?
Maar vannacht ging het iets beter van liever lee wordt je zo moe dan ga je gewoon slapen denk ik??
Vandaag weer met het spulletje begonnen voor de ct scan,morgen vroeg op voor mijn om op tijd aan het ochtend programma te beginnen,maar ga ervoor want wil toch echt weten hoe het nu daar binnen is,wordt het startte of nogmaals goed uitslag,dit zou natuurlijk een wonder zijn.Is het eigenlijk nu al!!

grenzen verleggen en over die scherpe steentjes heen,verder in de trein??

Het gaat iets beter gistren een echt waardeloze g dag gehad kon wel de hel dag huilen eigenlijk is dat frustratie dat ik zelf niet veel kan,pijn in mijn arm en machteloosheid dat ik er zelf niets aan kan doen.
Eef is nu met de meisjes schaatsen op de uithof,ik ben benieuwd of ik daar dit seizoen nog kom?
Vanmiddag met EEe naar buiten geweest dat is even grenzen verleggen daar zat ik in de rolstoel,heerlijk die frisse wind maar wat een rot gevoel in je kop,zelf niet meer lopen fietsen geduwd worden door mijn mannetje Ik hoop zo dat ik over 5 weken weer zelf mijn rondje maakt of fiets en daarna het nog vele jaren.Nu weet ik dat het overgaat?Helaas zal de kanker nooit meer verdwijnen en moet en wil ik eigenlijk nog niet aan denken hoe dit op het laatst gaat.
Deze week de ct scan op dinsdag en uitslag op woensdag,ik zie er weer tegenop weet wat het kan zijn maar nu startte met de chemo wordt dubbel zo zwaar.Ik ga mijn best doen dat weten jullie en probeer het positief te zien want ik wil naar china met mijn meiden ik wil eigenlijk nog zoveel.Lianne naar de middelbare ,de opendagen met haar mee.Mijn kleine meisje wat me nog zo nodig heeft straks haar verjaardag,kadootjes ,traktatie, regelen een kinderfeestje als ik het weer schrijf krijg ik weer het gevoel van mijn schouders eronder zetten en ik ga er weer voor!!
Dit steentje is scherp mar ik blijf staan en loop straks weer verdeer!!

bejaard na ongelukje

Zo ben ik afhankelijk van heel veel mensen met name Eef want de nachten zijn geen pretje .
Ik moet zeggen dat het lopen met rolator al beter gaat maar van de therapeut,die er gisteren was heb ik wat handgrepen gekregen, moest ik los lopen nou dat is nog niet alles,doet pijn en en ben enorm bang dat ik weer val want weet niet hoe ik dan over eind zou moeten komen.Wel ben ik de trap nu achterse voren af gegaan dit scheelt veel energie want mijn gewicht omhoog duwen is ook wel zwaar.
Wat ik de hele dag doe is weinig probeer wat te helpen waar kan in de keueken, bij Eef maar wordt een soort eruit gestuurd,moest veel rustten dus niet belastte ga dan zitten maar door de medicijnen ben ik vaak dan zo duf dat ik als er niemand is in slaap val.
Het wordt een langdurige kwestie volgens de therapeut,5,6 weken kan ik wel rekenen,ze behandeld het als een kraamvrouw met bekkenklachten om maar in mijn vak te blijven.
Ik mag niet klagen maar heb het in het kopje niet makkelijk want komt er volgende week weer op mijn bordje,als ik de scan uitslag krijg ik hoop dat ik dat ook weer kan plaatsen,als ik zo in de nacht wakker ben probeer ik me ergens kracht uit ter putten en dat zijn dan de mooie weken die ik heb gehad afgelopen tijd en hoop dat dit mijn energie blijft geven eb kracht om het volgende week weer allemaal op te vangen,het kaarsje brand om mijn en mijn gezin kracht te geven en bid ook dat hij mijn nu ook stevig vast houd en mijn weer kracht hoop geeft op weg in 2010.

super pech

Dat was me even een ander weekend dan we hadden verwacht.Vrijdagmiddag gingen de dames schaatsen met school,ging daar kijken,en heb nog even geholpen met chocolademelk delen,ik dacht ga alvast eerder nar huis voor de meiden van ijs af kwamen eigenlijk om moeilijkheden te voor komen,want ze willen dan allebei mee op de fiets
Liep naar mijn fiets en op het moment dat k het fototoestel van mijn nek af wilde halen,lag ik op de grond,glee uit en smaakte op de grond .het voelde niet goed,de mensen die me wilde helpen even gevraagt te wachtten toen hebben ze me omhoog geholpen,pijnlijk maar het ging.
iemand vroeg of ik even bij haar in huis wilde bij komen want ik was erg geschrokken ben zo voorzichtig maar nu toch gevallen!
Ik wilde eigenlijk gewoon naar huis en nam een stap naar mijn fiets,dat ging dus niet er kwam een enorme pijn scheut door mijn been,mijn linker niet het been waar ik op gevallen was deed even niets.Ik raakte en soort in paniek,nee niet iets gebroken jullie weten ook dat als je uitzaaiengen in je botten heb dat niet gunstig is en de genezing lang kan duren,
Iemand was zo lief om mijn direct naar de huisarts te brengen,wat heb ik toch lieve dorpsgenoten allemaal even bereid mijn te helpen in de auto de meiden opvangen en Lianne met mijn fiets naar huis te laten gaan.
Bij de huiast een hel toer om binnen te komen die trapjes waren niet handig,uiteindelijk met hulp van coleega van Eef die daar aan het werk was zat ik in de wachtkamer,de dokte bekeek alles maar kon het niet echt zeggen was bang dat er een zenuw klem zou zittenen wilde dat ik per ambulance naar het ziekenhuis verder moest,werd gebeld en na ruim drie kwatier werd ik opgehaald,inmiddels was EEf ook bij de dokter en ging alvast wat spullen halen en de meisjes bij iemand gebracht,dat bedoel ik met fijne dorpsgenoten en moeders van vriendinnetjes van de meisjes.
In het ziekenhuis enorm druk wat wil je werd na de foto in de gang geparkeerd waar ook toevallig dr,Bos de oncoloog die dienst had langs kwam.Ik zei nog pakeer me maar op de tweede maar zat even in het verkeerde gebouw om bij mijn colleges geplaats te worden.
Het duurde allemaal enorm lang nogmaals foto's en besloten een nachtje te blijven zag het niet zitten om in en uit de auto te gaan alle bewegingen deden pijn.conclusie was er niet gebroken volgende ochtend zou iemand anders de foto's nog even bekijken.Een nachtje op observatiekamer,werd dar prima verzorgt voelde me net een kraamfrouw met uit bed stappen en lopen met een bekken symfioiyse,maar conclusie was zaterdag een spieren kwestie gescheurt of geraffeld,mocht blijven maar dan tob ik liever thuis in mijn eiegen omgeving,Nou tobben is het zeker gelukkig heb ik een geweldige mantelzorger ,EEf heeft het er heel druk mee en samen verzinnen we heel wat handigheidjes,zo loop ik met de rolator van mijn schoonvader,en kan eigenlijk heel weinig.
Ondanks tobben vind ik het fijn om thuis te zijn bij mijn mannetje en meiden al kan ik nu niet voor ze zorgen maar er alleen maar zijn.
Vanochtend telefoon van chirurgie,de rontgeoloog had de foto's nogmaals bekeken van het weekend conclusie scheurtje in mijn schaambeen,over het hoofd gezien,door vele mensen denk ik alleen de eerst man die de foto maakte zei tegen Eef dat hij daar wat zag,hij kan beter arts worden.
Een heel verhaal ga nu stoppen want moet van deze stoel af ander lukt dat niet meer,jullie horen nog van mijn het is tobben maar zoals gewoon;lijk geen weg meer terug en echt pech en er zijn erger dingen dat weten we wel dus ga ik door met tobben.Weer mijn gras weggemaaid om te gaan werken,lijkt wel of het niet meer mag?

Er was iemand wie een berichtje achterliet maar ineens was hij weg dus graag nogmaals proberen,begon met dat je vroeg hoe het nu ging?
Vandaag Remi gebeld voor een afspraak voor mijn arm het rare is dat het toch in de ochtend op zijn slechts is naar mate de dag vordert gaat het beter,dus eigenlijk moet ik niet naar bed maar dat gaat niet lukken,want die rust heb ik toch echt nodig.Ik hoop dat Remy wat ruimte kan maken zodat de pijn over gaat,na 7 weken ben ik het wel beetje zat aan het worden.En wil de paracetamol voor later bewaren.
Ik weet best dat er nog veel meer pijn zal komen maar daar wil ik nog niet aan.
WE gaan een koud weekend te gemoed,voor de kinderen leuk en alle schaatsfans,maar voor mijn gewrichten hoeft het niet,maar die hebben het niet voor het zeggen!
Een echte ouderwetse winter zoals dat gezegd wordt,geniet ervan zover dat lukt voor jullie allemaal.

Controle arbo-arts

Vandaag op controle geweest arbo arts,wat is dat toch zo een lieverd,zo mee levend en meegaand in wat ik zelf ervan denk.Na goed overleg met elkaar en beetje het verloop van de laatste n maanden besproken te hebben zijn we tot een soort stappenplan gemaakt voor de komende 6 weken,komt vanuit mijn ik had voorstel om eerst twee weken 2 keer 6 uur te werken arbeidstherapeutische en na het bezoek aan de oncoloog, bij goede uitslag ga ik 50% werken dus 12 uur in de week verdeelt over 2 dagen.

Zo gaan we per keer bekijken na iedere contole bij de oncoloog.

Nog even lang de afdeling geweest even bijkletsen met collega's die ik dan weer een tijd niet had gezien,maar kon zeggen tot volgende week.

Op de fiets naar huis had ik wel dat ik me niet te veel moet instellen op nogmaals goed bericht,maar eigenlijk is dat wat je wil,al weet ik ook heel goed dat het anders kan zijn,dus doen we stapje voor stapje en hoop ik dat er voorlopig even geen scherpe kiezelsteen de weg verspert.

Vanmiddag ging mijn kleine kanjer en haar vriendinnetje voor het eerst naar de ijsbaan,ze heeft daar zoveel plezier in,en is zo mooi om te zien.Het was wel enorm koud daar dus na even gekeken te hebben toch naar huis om op te warmen.

Vanavond ging Lianne met haar voetbalteam schaatsen en zei e Eef zullen wij ook even gaan tegen Milou,dat was niet tegen dovenmansoren en heup daar ging ze weer in pak en mee met papa die inmiddels niet ze veel zin meer had,maar wat je Milou belooft is moeilijk onderuit te komen.

Moeders blijft lekker thuis bij de verwarming en zorgt straks wel voor de thee en chocolademelk.

Moet toegeven dat mijn gewrichten de kou ook niet echt waarderen.

Veel schaatsplezier voor diegene wie er van houden,echt winter!!!

even aanmelden??

Daar ben ik weer,het jaar is al weer 5 dagen oud, na een gezellige jaarwisseling en een drukke nieuwjaarsdag,wij hadden de fam.Gerritse nieuwjaarsborrel bij ons thuis,maar is weer allemaal gelukt,we hebben het weer mooi allemaal gedaan!
2 Januari naar Lievelde geweest ,daar wonen de Asline,Wilfried,Lishu en Yaulin, waar wij mee naar China reizen,nieuwjaar wensen ,was een gezellige dag,waar de meiden ook van genieten.We alvast een beetje konden dromen naar onze china reis.
Terug hadden we heel wat sneeuw maar na een drie kwartier rijden was de weg helemaal schoon,het was echt plaatselijk!
Zondag moest er opgeruimd worden,boom weer weg alles weer kaal,opbergen voor volgend jaar?
Schoonmaken dit viel niet mee toch moest de kamer goed onder handen worden genomen, in twee dagen doen dat kon ik even niet trekken. Dit zijn van die dingetjes ,eigenlijk niet belangrijk maar loop je toch tegen aan, en blijft nog wel moeilijk om soms te accepteren,al weet ik dat er misschien wel een tijd komt dat het helemaal niet kan dus moet ik eigenlijk gewoon blij zijn dat ik het toch nog mooi zelf kan,en dat ben ik ook eigenlijk wel!
Mijn arm blijft helaas een beetje zeuren de ene dag meer dan de ander als ik er van baal neem ik even een paracetamol,want ik moet zeggen dat je het soms wel een beetje zat wordt die zeurdige pijn.
De meisjes zijn weer naar school,geen zin natuurlijk!Vakantie lekker lui doen,laat naar bed en uit bed nu weer in het gereel ,vind ik ook wel weer lekker.Eigenlijk de gewone dagelijkse dingen dat is waar ik toch zo van blijf genieten.
Morgen arbo arts eens kijken wat we kunnen gaan regelen voor de komende tijd.
Mijn gedachten zweeft soms naar de toekomst maar weet dat ik dat niet moet doen,stapje voor stapje is eigenlijk het beste maar een mens houd altijd wensen en dat is eigenlijk hoop wat ik heb!
En bid en geloof dat God mijn blijft helpen door mijn te dragen en mijn te leiden aan zijn hand,en met de liefde van mijn gezin(mijn kanjers) en de mensen die mijn lief zijn is dit ook een drijfveer voor mijn om door te willen.
GELOOF, HOOP EN LIEFDE.