zondag 8 november 2009

Weekend loopt weer op zijn eind,lekker genoten van de dagelijkse dingen.
Gisteren naar concert van het jeugdorkest geweest waar Lianne haar eerste keer mee deed,achter in het orkest zodat je flink moet zoeken waar ze stond,want als slagwerker sta je niet op een vaste plaats.
Het is zo mooi dat kleine meisje van ons achter die grote pauken,soms verdwijnt ze achter de muziekstandaard.Daar in de verte is ze toch wel klein,al is ze natuurlijk eigenlijk helemaal niet klein!
Vanochtend had ik even een rot moment maar kan mezelf weer heel gauw herstellen het blijf soms nog zo onwerkelijk dat ik weet dat ik straks echt ziek ga worden,en ik niet oud wordt om te blijven genieten van mijn kanjers.Ik hoor mensen zeggen niemand weet wat er gaat gebeuren maar voor mijn ligt dit toch wel even anders als je weet dat je uitzaaingen van borstkanker heb eb de jaren die je gegeven zijn door de arts uitspreek 2 tot 5 jaar er is er nu een om nog 4?? Ga voor de 7 dit is een mooi bijbelgetal.
Dan ben ik boos en verdrietig,wil het gewoon niet!!!

Vandaag even naar Nootdorp geweest en vanavond ,de vaste maaltijd gegeten,patat.
Vanavond helaas niet kunnen winnen van Milou dit keer is mony poly weer in,dit spel gaat beter op daar kan ik ook wel eens mee winnen.
Was dus gewoon een heerlijk rustig weekend waar ik van mijn kanjers kon genieten.
Morgen op contole bij de chirurg en de POS,dan gaat het echt draaien naar volgende week dinsdag dan wordt de port A caht in geplaatst.

4 opmerkingen:

  1. Fijn meis, zo'n heerlijk weekend, daar mee heb je de batterij weer lekker mee op kunnen laden.
    Snap heel goed dat je af en toe erg boor en vedrietig kunt zijn. Maar blijf sterk!!
    Laat je niet leiden door cijfertjes of statistieken, daar kom je niet ver mee.
    Tegen mij hebben ze dat ook al minstens twee maal gezegd, nog zoveel jaar.....
    Ja, en dan gaat er een knop om.
    En ben ik alles bij elkaar al 19 jaar ziek, met soms meer en soms mindere ongemakken, maar ik ben er nog steeds.
    Wat ik wil zeggen, laat je niet vangen in hokjes, dat past ook jou niet.
    En ......WONDEREN ZIJN DE WERELD NIET UIT....!!
    Liefs Marjolijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Monique, 1 stap tegelijk nemen en je niet gek laten maken door cijfertjes!(Wat lijkt het me moeilijk...) Ik wens je heel, heel veel sterkte de komende tijd. Jenny

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sinds enkele weken volg ik jou blog en ik ga nu eens reageren.
    Als lotgenote weet ik wat het betekend om telkens die spanning te voelen.
    Moest zelf vanmorgen voor een scan-uitslag naar het ziekenhuis.
    En wat ik al verwachte kwam helaas uit.
    De Xeloda (chemo in tabletvorm die ik thuis deed)doet z`n werk niet meer.
    Vanaf vandaag aan de Arimidex,een hormonenpil.
    Hopelijk kan ik weer even vooruit.
    En cijfers zeggen niks hoor!
    Het is maar net hoe je reageerd op een bepaald middel.
    Alle sterkte gewenst voor de komende tijd en blijf genieten van de kleine (en vooral grote) momenten die je vreugde geven.

    Groetjes Mandy.

    BeantwoordenVerwijderen