Milou heeft haar beugel gekregen vanochtend een hel zit op een harde stoel maar voor mijn kanjer heb ik dat over.
We rijden terug naar huis en ze is helemaal blij.Over twee jaar staan ze helemaal recht Mam zegt ze waarop ik antwoord:je bent al zo mooi en dan wordt je nog een prachtig gebit geeft ik als antwoord ,en erachter mompel ik hoop dat ik jouw rechte tanden mag zien,maar zoals ze soms Oost Indisch doof is verstaat ze dit natuurlijk en zegt vol overtuiging:Natuurlijk ga jij dat zien.
Bijna wil ik het weer zeggen,dat ik dat nooit zeker weet en alleen maar hoop maar laat het deze keer maar zitten en zegt ,kom we gaan het even langs bij papa om laten zien ,al dat ijzer met blauwe stiekjes!!
Mijn moederhart huilt weer nu ik dit schrijf ik wil zo graag bij hun blijven en een moeder kunnen zijn voor hun!!Mijn grote angst is om van hun afscheid te moeten nemen niet het dood gaan ,maar afscheid nemen!!
En ik vind dat jouw kanjer helemaal gelijk heeft...!!!
BeantwoordenVerwijderenMaar lieverd, voel jouw verdriet ook.
duik nu mijn mandje in, heb het gehad voor vandaag.
Dikke knuffel.
Oh Monique, zo herkenbaar! Natuurlijk wil je overal bij zijn. Twee jaar is dan nog zo enorm ver weg... Ik hoop dat de nieuwe chemo veel voor je gaat doen, zodat je nog heel veel met je gezin mag meemaken!
BeantwoordenVerwijderenHoi lieve Monique,
BeantwoordenVerwijderenZal wel een even wennen zijn voor Milou met zo'n beugel.Maar ja wie mooi wil zijn... Ja dat zijn moeilijke momenten voor je dat snap ik. Maar positief blijven denken hoor!!! heb er vertrouwen in.Sterk blijven voor je zelf en je kanjers.
Dikke kus Jeanet