Gisterenavond lukte het niet om te schrijven kreeg geen verbinding met internet.
Het gaat geod de kilo komen eraan dus zal ik nieuwe broeken kopen,dit komt mede door de chemo vertelde dr. Bos en natuurlijk omdat ik alles lekker vind en goed eetlust heb.
Mijn handen en voeten houden het nog steeds ben echt trots dat ik ze nog zo goed kan houden,gisteren weer gelopen groter rondje dan het weekend ging goed maar moest wel even uitrustte toen ik thuis kwam, dan merk je dat de conditie ook aan gevallen wordt maar zolang het hierbij blijft klaag ik niet.Wat ik huis gedaan en alles op het gemakje.
Ik ben op zoek geweest naar lotgenoten via Internet en de bortskankervereniging,ik heb nu een gespreksgroep in Den Haag gevonden voor vrouwen met uitgezaaide borstkanker.Gisteren telefonisch contact gehad met degene die dit regelt,was een goed gesprek en ik denk dat ik daar wel heen ga en mijn verhaal kan delen met hun.Jullie willen ook allemaal luisteren en geven mijn ook heel veel steun en kracht , daar is het niet voor, maar deze vrouwen hebben de zelfde vragen en angsten en gevoelens over wat je overkomt en wat er in de toekomst gaat gebeuren.DE eerste keer is 16 feb. de derde maandag van de maand.Het is een groepje van 5 a 6 vrouwen vertelde ze, en ook vrouwen in mijn leeftijd en met kleine kinderen dus zei dacht wel dat ik erbij zou passen,maar ze was ook heel duidelijk in dat ik niets hoefde en ook alleen maar mocht luisteren,als ik niet wilde praten of even wilde wachten alles was goed. Maar mijnzelf kennende praat ik er toch wel veel over dat is niet het moeilijkste,het in de toekomst kijken dat is voor mijn het grootste angst, en probleem,want eigenlijk wil ik het niet geloven dat ik kanker heb die niet meer genezen kan,toch heb ik vertrouwen in de toekomst,maar weet ook met mijn nuchtere verstand dat het ook een klein stukje kan wezen wat ik nog krijg.Bejaard worden gaat niet gebeuren,dat had ik ook altijd toen ik in de lift bij pap in het bejaarde tehuis stond,hier zal ik niet komen in zo n klein kamertje.Weet dat ik daar altijd erg onrustig werd in dat kleine kamertje.
Maar een jaar of 50 wil ik toch wel graag worden,en jullie weten dat ik hier alles aan zal doen wat in mijn kunnen ligt, om dat ook te worden,als dat lijf nu ook mee werk net als de chemo nu zijn werk doet dan moet dat toch gaan lukken.En vertrouwen op God dat hij mijn blijft dragen voor mijnzelf en voor mijn kanjers en mijn kracht geeft om erop te blijven vertrouwen ,en alle mensen die mijn dicht bij mijn hart zijn waar ik ook van hou,de kaarsjes bij Maria en drie mensen boven die als beschermengel daar moeten helpen moet dit toch gaan lukken.
IK ga ervoor dat wil ik nog even zeggen,voor mijnzelf voor Eef .Liannne,Milou,maar ook voor mijn familie,vrienden en vriendinnen,en alle mensen die mijn omringen in ons dorp en mijn collega's ,ons kerkkoor waar ik gisteren weer heerlijk heb gezongen,met hun bemoedigingen en aandacht en lieve woorden voor ons. Kanker heb je niet allen het gevecht moet jezelf leveren maar ik heb jullie daarbij nodig om mijnomhoog te trekken als het even niet meer gaat.Met zijn alle gaan we ervoor!!