heup,bil nog niet over

Mijn bil- heuppijn is nog niet over wel weer gerustgesteld door dat er vandaag foto zijn gemaakt i.o.v. Dr. Bos zij belde mijn vanmiddag zelf op om te vertellen dat er niets gebroken was op gescheurd en zag niets wat de oorzaak kon zijn van de pijn op mijn botten in elk geval,wel kan het en spier of een zenuw zijn ze adviseerde pijnstilling eerst paracetamol te nemen omdat mijn bloeddruk erg hoog is wil ze nog niet met ander pijnstilling te beginnen.Morgen komt het geschreven rapport van de foto maar ze verwachtte niet bijzonders.Ik vroeg of ik naar fisio mocht,.dat was goed ik ga morgen dus even naar Remi bellen misschien kan hij even tijd maken om naar mijn bil-heup te kijken en kunnen we er wat aan doen zodat ik weer lopen kan en niet meer strompelen. door dat je raar loopt krijg je ook ander pijntjes.Ik voelde me echt deprie worden van dat binnen zitten,meiden naar school,je kan niets daar wordt het koppie niet beter van en ga je op Internet wel heel veel mooie gedichten gevonden en lid van een lotgenotengroep van kankerpatiënten geworden.Kan ik eens horen hoe andere mensen er mee omgaan en misschien wel tips hebben.
Voel me na het telefoontje van dr. Bos beter ik ging me natuurlijk alweer zorgen maken dat nu ook in mijn heup of onderrug kanker zit maar gelukkig nog niet.Ook Lianne voelde mijn spanning en vroeg vanavond ook of het geen kanker was,ze vertelde dat in haar leesboek het woord kanker werd geschreven als scheldwoord vond ze heel raar en we hebben daar natuurlijk evenover gepraat dat dat straattaal is en eigenlijk niet kan,dat vond zijn ook,wat een kanjer van een meid is het toch ook!
Met mijn handen en voeten gaat het goed dankzij allelei zalfjes en hulpjes van Linda mee gekregen bij dermatologie,moesten ze eigenlijk iedereen bij voorbaat naar toe sturen met chemo en huidproblemen.Mijn nagels worden wel al wat geel worden ook afgestoten door de chemo ,beetje nog maar maar dat is het begin.
Vrijdag tweede gift chemo van de tweede kuur.
Ik heb een mooi gedicht gevonden wat ik wil delen met jullie.

Als je nog niet van de schrik bent bijgekomen
en er nog zoveel vragen zijn,
Wordt je toekomst je ontnomen,
Doet het van binnen heel veel pijn,
Dagen,maanden,jaren van onzekerheid.
Een leven vol emoties en heel veel pijn.
Het is onvoorspelbaar hoe deze ziekte je leven leidt.
De onmacht,de gedachte, zal ik er over vijf jaar nog wel zijn.

Je partner,kinderen,familie
Hoe zal het ze vergaan?
Hoe moet het verder
Als ik er niet meer zal zijn,
kunnen ze er mee omgaan
kunnen ze het wel aan?
Dat doet misschien wel het meeste pijn.

Je wilt erover praten
En zoekt een luisterend oor,
je praat met mensen uit je eigen relatie,
Maar ook lotgenoten en hulpverleners,
die zijn er tenslotte voor!
En je zoekt natuurlijk zoveel mogelijk informatie.

Je wilt af van die pijn
en die onzekerheden.
Je weet ook wel dat er heel veel mensen genezen.
En voor hen is kanker
missschien wel verleden.
Maar toch denk je
het kan voor mijn ook anders zijn

En toch komt er misschien een dag waarop je denkt
mag ik er nog wel over praten
Maar voor jou is het pas voorbij,
als je lichamelijk,maar ook geestelijk
van kanker bent bevrijd

Ik vond het een mooi gedicht met inhoud,wat mijn natuurlijk veel zegt.