Rustige dagen met super hulp in huis en doe zelf wat kleine dingetje,heb wel gelopen vraagt wat maar wil dit echt volhouden,maar het zonnetje geeft daar ook de energie bij.Mijn handen zijn al een stuk beter en mijn voeten wel vervellen, maar niet meer zo strak ik het vel,grappig als je dit schrijft wie wil er nu niet strak in zijn velletje zitten,maarhiermee is dit toch geen lekker gevoel.Nog drie keer chemotabletten en dan is kuur 7 klaar en gaan we ons klaar maken voor 8 van mijn vriendin in canada hoorde ik dat 8 in china een geluksgetal is en met twee van die kanjers daar vandaan moet dat ook mee werken,en daarna kijken wat er geremd is en zoals ik tegen de meiden vertel , hopen dat ze blijven slapen en verlopig Eigenlijk wil ik zeggen nooit meer wakker worden,maar weet best dat dat eigenlijk niet kan,maar we blijven proberen om positief te blijven en misschien reageert mijn lichaam wel geod en krijg ik nog jaren met mijn kanjers en bij jullie,ook omdat ik soms nog steeds denk dat het niet in mijn lijf zit omdat ik me goed voel,ondanks de chemoklachten,maar dat zijn de gevoelens die golven door je lijf van hoop en ook weer angst voor wat er komen gaat.Maar ik wordt gedragen en hoop en bid dat hij dat blijft doen voor mijn kinderen, Eef ,mijnzelf en al de mensen die mijn dicht bij mijn hart zijn.Zijn er heel veel!!Dat weet ik,en voel ik.
Koffietijd op de fiets naar een verjaardag moet lukken,makkie aan alle tijd immers?