Gistrenavond nogmaals maar nu met de meiden naar de winkels. Lianne had echt nieuwe broeken nodig en schoenen,de laatste niet voor geslaagd.Eef is mee geweest maar snapt niet echt dat meisjes niet zo snel beslissen wat ze willen echt een vrouwending?Misschien zien we in een andere winkel nog wel leuker schoenen?De dames krijgen echt hun eigen smaak kan het nu niet zomaar meer mee nemen.'Wat mooi dat ik ze zo zie groeien in hun lijfjes en als mensjes met eigen meningen.Ik geniet hiervan al is het niet altijd makkelijk om tot een deal te komen met een meningverschil.Maar ben gelukkig dat ik ze zo mag zien groeien!!!
Mijn voeten en mijn lijf waren het wel zat,lag ik daar nog bijna op mijn plaat,struikelde in een greppel scheelde weinig , maar met veel moeite bleef ik gelukkig staan.
Vandaag de boodschappen weer een keertje gezellig met mijn zus ,en een bakkie doen natuurlijk!
Weekend wordt het echt herfst,jammer maar moest er van komen.
Vorig jaar op deze dag, las ik op mijn werk in de late dienst, zelf de uitslag in de comp. dat mijn markers verhoogd waren.De ongeloof en de angst weet ik nog heel goed.Ben in mijn koppie erg mee bezig wat er allemaal gebeurde vorig jaar om deze tijd.Maar ben ook heel dankbaar dat ik een jaar verder ben en ik er toch nog steeds heel veel dingen kan doen en mag leven met en voor mijn kanjers en al de mensen van wie ik hou.
En jullie weten dat ik het gedicht van het strand waar God je draag heel belangrijk vind,ik ben hem dankbaar daarvoor en nu heb ik het gevoel dat hij mijn hand vasthoud, want zonder zijn hulp gaat het niet, maar aan zijn hand lukt het,en met de beschermengels die al boven zijn ben ik al een mooi,bijzonder jaar verder en zij weten ook dat ik blijf vechten om hier te blijven en van mijn kanjers te genieten ,voor hen wil ik er zijn!
Gistren in de auto, had Lianne ook nog wat vragen over de kanker in mijn botten,hoe die erin kwamen en wat ze nou eigenlijk kapot hadden gemaakt, en na een zo goed mogelijke uitleg,zei Milou het lijken wel spoken ,die kankercellen, komen zomaar binnen in je lijf .Mooi gezegd want het zijn ook kankerspoken en de vampier,om ze te verjagen, is de chemo!!Zo zijn ze af en toe er toch mee bezig,en weten heel goed dat de kanker altijd in mijn lijf blijft.Maar gelukkig leven ze ook nog onbezorgd verder met al hun leuke bezigheden van hun leventjes.