ONGELOOFLIJK WONDER

Vanochtend per rolstoel naar het ziekenhuis,fris maar wel lekker,even een bakkie op de afdeling en toen naar dr.Bos.
Tijdens het wachtte in de wachtkamer ging het zonnetje schijnen,was dit het sein,toen we buiten liepen zat alles dicht met mist.
Daar gingen we weer naar binnen,wat kregen we te horen?
Het is niet te geloven maar op de ct scan nog geen zichtbare veranderingen vegeleken met okt.
Mijn bloedwaardes waren nog hetzelfde als dec. wat kleine verschillen maar dat is normaal dat heeft iedereen.
Ongeloof,blijschap en het gevoel van yes toch dat zonnetje wat vertelde dat het goed was?
Hij geeft me weer de kracht die ik nu zo hard nodig heb!
Natuurlijk is het jammer dat ik niet kan doen wat ik allemaal wilde doordat dat met het lijfje niet gaat maar stiekem hoop ik dat mijn lijf zich nu ook weer super herstel en ik de laatste weekjes van de vier weken tijd die ik weer heb gekregen wel wat meer uit de voeten kan.
Maar dit gaat echt over en dat kunnen we helaas van de kanker niet zeggen.
Ik ga er weer voor vier weken met mijn kanjers,Milou mijn kleine meisje 10 jaar 31 jan. en hopelijk haar kamertje af maken in deze tijd dat verdiend ze ,door mijn wordt het steeds uitgesteld!
Open dagen school voortgezet van Lianne en muziekexamen ik ga het allemaal weer doen hoop ik!!
De kaarsjes zijn weer gezien ,lichtjes van hoop op de toekomst voor mijn en mijn kanjers en de mensen die mijn lief zijn.
Vanbinnen jubelt het echt en voel me supergoed hierdoor.