Pak zo mijn eigen dingetjes weer langzaam op beetje huishouden,beetje strijken even een boodschap lopend met een kruk,gewoon de gewone dingen wat zo heerlijk is. Er zijn voor mijn meisjes tussen de middag hun weer zelf in bed leggen. Naar het koor om te repteren.
De nachten zijn nu ook wat beter kan wat op mijn zij slapen wat een heerlijkheid,al heb ik nog wel met aanvallen erg moeheid en kan slapen als in even in de stoel ga zitten en met name in de ochtend nadat de meisjes naar school zijn,je zou zeggen moet je toch uitgerust zijn maar dat is heel vreemd.Mijn arm is niet helemaal over maar wel veel minder en soms zelf even een deel van de dag er niet,wat is zonder pijn leven toch mooi en kostbaar.
Milou der kamertje is zo goed als af morgen haar bureau kopen en de laatst dingen ophangen en kopen.Ze is zo blij ermee en trots ,dat heeft die papa maar weer mooi geklaard tussen al de druktes door.Mijn kanjer!!
Want ik ben nog steeds zo trots op mijn kanjers,daar ga ik weer voor .Volgende week weer die spanning chemo of niet maar we gaan het weer doen want het leven is zo mooi hier bij mijn kanjers en de mensen om me heen die mijn zo lief zijn.Leven is genieten van al dat mooie wat ik ontvang van hun en krijg van God want hij heeft me weer door deze best zware weken heen gedragen,lichamelijk maar ook het koppie was ook wel van slag,maar krabbel weer op en als hij mijn hand vast houd ga het vast weer lukken de komende tijd.