Dit hadden we wel verwacht....

Wat duurt wachtten toch altijd lang ver na onze afspraaktijd mochtten we naar binnen.

Hoe ik me voelde was haar vraag nou vandaag eigenlijk heel goed maar ook zeker mindere dagen zijn en dat het zo enorm kan wisellen.

Of ik al gekeken had maar dat doe ik niet meer zelf!!

De botscan wat kleine plekjes erbij o.a op mijn schedel,mijn rechterarm daar was ik heel verbaasd om want die linker heeft toch enorm pijn gedaan heeft de laatste paar maanden,wat kleine plekjes op mijn ribben ,maar dat zijn de zorgen niet op de botten ,maar wel de lever daar waren wel wat nieuwe plekjes gezien en het bloed gaf weer een hogere markerswaarden dan de vorige controle ,maar leverwaardes waren niet extreem verslechterd.

Conclusie: we gaan de chemo startte want deze actieviteit moeten we gaan onderdrukken,en ze zei dat ze niet tot september wilde wachtten ,waarop ik vroeg kan het dan augustus zijn , en of dat verantwoord was op de eerste plaats want als zij wilde nu dan moest dat natuurlijk!.

Dit vond ze een mooie middenweg wij eerst lekker op vakantie ,en zij ook, en daarna dan wel direct beginnen.

Het land waar we heen gaan is ook een land met goede gezondheidzorg ,vind ze ook belangrijk.Wel de week voor vertrek nog even bloed checken want als het nu ineens torenhoog wordt,wat ze niet verwacht kijkende naar het stijgende lijn van de waardes ,maar zekerheid voor alles.Wij hebben nogmaals gevraagd of het verantwoord is te wachtten en zei dat dit echt wel kon, ik vertouw haar en weet dat ze geen risico's neemt.
De afspraken zijn gemaakt eerste kuur 5 augustus ,welke soort chemo het gaat worden:Navelbine.Dit ligt in de la en komt straks na de vakantie er weer uit.

Eigenlijk wat we dus verwachtte en wistten, startte met de chemo maar gelukkig mag ik wel eerst met mijn kanjers op vakantie,hebben we dan weer lekker mee genomen en ga ik er weer voor dat de volgende chemokuur en hoop dat ik weer extra tijd ga krijgen met mijn kanjers en dat hij me draag heb ik weer gevoelt, voor hun ,en straks weer als ik de chemo heb hoop ik dat hij me weer stevig draagt en daarna weer aan zijn hand weer een stuk verder laat lopen op mijn levenspad met scherpe kiezels ,steentje kuiltjes en bochten maar dat hoort bij het leven het gaat zeker niet vanzelf en hierdoor weten we dat we zo moeten genieten van al het moois wat we hebben.

Morgen heeft Milou haar laatste schooldag wat een onwijs goed rapport had deze kanjer van ons,kleine professor?