vrijdag 18 juni 2010

Soms zijn er van die dagen dat het even niet gaat!

Soms heb ik ook van die dagen dan blijven de waterlanders maar komen bij elke gedachte die in mijn hoofd komt het weer kijken naar de toekomst ,zo moeilijk om in het hier te blijven met twee van die mooie dochters met nog een hel toekomst voor hun welke ik zo graag bij wil zijn.

Gisteren kwam de laatste schoolfoto van hun samen ,wat zijn ze mooi mijn twee kanjers,Vanochtend bedankochtend op school daar doen groep 8 een liedje uit de afscheidsmusical,daar staat mijn kanjer, vooraan haar uiterste best te doen voel dat ze me niet wil aan kijken en wordt dan nog bevestigd door een moeder en weet zelf de rede wel waarom mijn meisje even niet kijkt.

Mijn moederhart huilt dan al,vorig jaar stond ik daar en dacht zou ik mijn kanjer volgend jaar ook daar zien staan?Nu tranen van vreugde en angst voor wat er komen gaat en niet alleen bij mijn ook Lianne wordt verdrietig komt gelukkig naar me toe en praat over de toekomst die toekomst wat zouden we het graag allemaal anders willen,wat blijft het toch een klote zooi die ziekte de pijn de angst die het veroorzaakt bij degene die mijn zo lief zijn en zoveel voor mijn betekenen, dat wil je niet!!

Maar er is geen weg meer terug dus moet ik wel verder lopen en de weg volgen die er komt ik ga ervoor maar moet echt zeggen dat het niet altijd even makkelijk is voor ons allemaal,als het lijkt,wil geen meelijden met jullie maar wel even spuien,janken schelden en dan weer de draad oppakken om weer verder te gaan want dat is wat ik wil verder met mijn kanjers,die twee kanjers mijn geweldige meiden en die kanjer van een vent.

11 opmerkingen:

  1. Zo herkenbaar!
    Vooral op goede dagen denk je dat de hele wereld aan je voeten ligt,maar als dan de emotie om de hoek komt loeren......
    Uithuilen,gedachten verbannen en doorgaan.
    Het valt niet mee!!!!!

    Liefs Mandy.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Marjolein18 juni, 2010

    Lieve Monique,

    De weg die je loopt loop je niet alleen.Er zijn heel veel mensen die je liefhebben die met je mee lopen en de Belangrijkste draagt je waar dat nodig is.

    Hou vol met lopen want we hebben een afspraak in januari!!

    Liefs Marjolein

    BeantwoordenVerwijderen
  3. He Mo,
    Schrijf het zo ook maar een beetje van je af, je kan het trouwens wel heel goed overbrengen hoe je je voelt, gewoon kl...... dus, blijf vooral zo schrijven dat helpt echt, een beetje dan, en vooral blijven knokken en wij weten echt dat dit verrekte moeilijk is. Kop op, neus in de wind en janken als het even niet gaat, dat lucht ietsje op, Sterkte meis.
    Gr. Jol.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Monique, gooi het er maar uit! Je hebt helemaal gelijk dat het klote is. En hoe moeilijk om te genieten van het nu. Maar je zult er staan als Lianne de eerste dag naar de middelbare school fietst. Zo'n bijzondere dag!
    We denken hier aan je en leven met je mee. Veel liefs en sterkte,

    Jos uit Utrecht

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey Monique, helemaal begrijpelijk dat je zulke verdrietige gedachten hebt! Maar probeer de positieve kanten te blijven zien, zoals je dat altijd doet! Nog even en je meiden hebben vakantie en dan heerlijk genieten samen! Hou vol meid! Fijn weekend met jouw kanjers!! Liefs, Trudy

    BeantwoordenVerwijderen
  6. He Monique je weet dat het mag en dat het zeker ook wel oplucht.
    We denken allemaal aan je dat hoop ik dat je voelt en dat toch de kracht geeft om er voledig voo te gaan.
    Maar als het oplucht om af en toe te spuien moet je dat zeker doen

    liefs Merian

    BeantwoordenVerwijderen
  7. en ook daar is je blog voor bedoeld, het zijn niet alleen de mooie momenten, maar ook hele angstige en verdrietige... ik hoop niet dat mijn meeltje te hard binnen kwam gister.... Monique heen en weer geslingerd worden tussen hoop en vrees met een enorm zwaard van damocles boven je hoofd en dan de dankbaarheid dat je die ouderbedankdag toch maar weer mooi gehaald hebt.... het zijn te veel emoties en dan mag je huilen, dan moet je huilen... huilen wij gewoon met je mee, het is hier even niet droog, daarom een hele warme knuffel! We gaan gewoon door met mooie dagen en gouden randjes maken, elke dag is de moeite waard om geleefd te worden! Moed is niet de afwezigheid van angst, moed betekent angst voelen en toch je hart volgen! Pas maar op, ik ga je de hele dag knuffelen zondag!!!! Dapper mens!!!! MOEDig mens! kuzzz

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Na regen komt zonneschijn. Na moeilijke momenten gelukkig ook weer hele fijne. Iedereen begrijpt die rotmomenten dus gooi er maar lekker uit(lucht weer lekker op). Geniet van het weekeind.
    Liefs uit Alphen aan den Rijn

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve meis,
    Goed vertelt hoor...!!!
    Zoals ik je ook al via de mail zei.
    Jouw weg ja, die moet je alleen lopen, maar... met heel veel mensen om je heen die je graag steunen.
    Af en toe even helemaal uithuilen, niet een beetje maar helemaal, ruimte maken voor nieuwe energie, kracht, moed.
    En dan de volgende stappen weer.
    En je kunt het, dat weet ik zeker.
    Lieverd, sterkte ik denk aan je.
    Liefs Marjolijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve Monique,

    Lieverd, wat kan jij het toch goed verwoorden wat je meemaakt.
    De boosheid en de angst voor de toekomst.
    De volgende zin uit een liedje wat wij regelmatig hoorden "vroeger", kwam meteen in me op: You never walk alone, alone, alone!!
    Ik denk aan je en jou kanjers.

    Dikke kus

    Monic

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Monique,
    Je bent een superkanjer hoor! En eigenlijk wel heel fijn dat je het nu laat blijken hoe boos en wanhopig je bent! Maar dit is ook zo logisch, je oudste dochter sluit een gedeelte af en staat aan de start van een nieuw leven waar jij er voor haar wilt zijn. Jij zult er hoe dan ook voor haar zijn door de liefde die jij aan haar geeft. En met jouw positieve instelling ben je al zo ver gekomen dat het nu wel ff tijd is voor wat negatieve gedachten. Lieve Monique, ik wens je heel veel sterkte voor de komende emotionele tijd die gaat komen. Ik denk aan je/jullie.
    Liefs, Linda

    BeantwoordenVerwijderen