Gistrenavond werd ik gebeld door een van de gesprekleidsters van de contactochtend van vrouwen met uitgezaaide borstkanker,uit het inloophuis.
Hoe het met mijn was en helaas ook met de mededeling dat een van ons iemand die ik eigenlijk vanaf het begin ontmoet heb en er ook wel heel veel was is overleden dat komt zo hard aan.Elkaar nog zien eind April en dan zeggen tot september zij naar Zweden had haar behandelingen daar geregeld ,en ik naar China.Ze zag er goed uit en voelde zich ook best goed.
Maar wij zullen elkaar niet meer zien,de volgend ekeer zonder haar zal heel raar zijn. Ze was vannacht in mijn gedachte elke keer als ik wakker was,wat blijft het toch een klote zooi die ziekte en wordt er weer met mijn neus op gedrukt ,waarom denk ik dat ik wel langer ga leven dan wat er wordt gezegd?Hoezo zou ik dit wel mogen en een ander niet?We zijn uiteindelijk allemaal mensen van een dag en dat beseffen we ons soms te weinig denk ik?
Morgen de dag dat ik deze berg weer opga en ga kijken wat erachter is en het pad met de scherpe steentjes weer moet bewandelen en blijf bidden dat hij me af en toe ook weer even draagt als ik het zelf niet kan.De kaarsje brandde om licht en kracht te geven voor mijn kanjers want ook hun moeten mee in dit proces ook voor hun is helaas geen weg terug.
Lieve meis,
BeantwoordenVerwijderenJa een lotgenoot moeten missen is altijd moeilijk.
En ik kan me voorstellen dat het nu moeilijk uit je gedachten gaat.
Maar ook is het altijd heel fijn om in contact te komen met lotgenoten.
Misschien ken je het onderstaand gedicht wel.
Dat geldt ook voor jou en mij, trek je daar maar aan op.
Liefs Marjolijn, en veel succes morgen, denk aan je.
~~
Lotgenoten
Lotgenoten, liever niet gehad natuurlijk,
maar toch blij dat ze er zijn.
Zoveel begrip, zoveel herkenning,
hetzelfde verdriet, dezelfde pijn.
Een rots in de branding op elk moment,
als het even niet meer gaat.
Een lief woord, een luisterend oor,
of iemand die even met me praat.
Het niet steeds weer uit te hoeven leggen
wat je dagelijks voelt.
Niet ongevraagd advies of medelijden,
hoe goed dat soms ook is bedoeld.
Nee, alleen een blik of enkel woord
en de ander weet exact wat ik bedoel.
Dat is de stem die mij erdoor helpt,
geloof me, het scheelt een hele boel.
ja Monique, daar wordt je weer even stil en down van, maar toch ga je er weer voor, om zo lang mogelijk bij je kanjers te mogen blijven, we bidden voor je dat de berg niet te hoog zal zijn en de steentjes niet te scherp, laat je dragen waar nodig is en verlies het zonnetje niet uit het oog, kop op mo, positief denken kan ook goed werken Op een goede nachtrust. We denken aan jullie.
BeantwoordenVerwijderengr. jol v g