Fijn gesprek met de Radioloog

Twee weken geleden fietsen we over het parkeerterrein van het ziekenhuis nu werd ik geduwd door mijn mannetje en wat ben je klein in zo een stoel,je lijkt wel een kind in de buggy tegen al die mensen aan kijken.
Het was een duidelijk en goed gesprek met deze dokter,wat ben ik tevreden hoe ik tot nu toe wordt behandeld in mijn vertrouwde RRDG.
Hij heeft nogmaals de foto's laten zien en dat het zowel in de grote en kleine hersenen vlekjes zitten,alle hersenen zowel, grote als kleine worden bestraalt. Donderdag wordt er een masker aan gemeten en maandag de eerste bestraling van de vijf,waarschijnlijk kan het zijn dat het lopen daarna weer wat zal herstellen maar geen zekerheid,tot mijn opluchting kan er na de bestraling begonnen worden met chemo waarin een zwaar hoofd had omdat er vaak gezegd wordt dat dat geen zin heeft voor de hersenen,maar je geeft te chemo dan weer om te zorgen dat de groei weer stopt,wat de bestraling stil legt voor een tijd(je).En de chemo heeft mijn al twee keer goed geholpen om het stil te leggen dus ga ik er zeker weer voor.
Vanmiddag belde dr. Bos(oncoloog)  om haar plan voor mijn  na de bestralingen te bespreken, en dat wordt chemo maar zij wil niet direct mee wil beginnen, eerst kijken hoe de waardes van het bloed zijn en dat wordt in de laatste week van Juni bekeken,maar dan ben ik  klaar met de bestralingen en doen we weer de stapjes verder en kunnen we kijken of de vakantie door kan gaan met zijn viertjes?Moet zelf beslissen om de 5 bestralingen achterelkaar te doen of in twee weken tijd die beslissing moet ik zelf nemen.
Zo gingen vandaag de ortho en de opticien vandaag ook gewoon door voor Milou en Lianne haar proefwerken gemaakt ,Eef weer een middagje gewerkt .
Pastoor Huub is op visite geweest daar wilde ik toch ook wel wat mee door spreken dit geeft rust en natuurlijk hoop ik dat dit allemaal in de kast mag blijven liggen verlopig.Het is fijn om dingen uit te spreken en met hun over te hebben.Maar  uiteindelijk blijft het zo raar en dubbel gevoel om daar mee bezig te zijn en geeft ook een soort van rust voor mijn maar ook de mensen om mijn heen hoop en denk ik?
Een drukke, vruchtbare dag zullen we hem maar noemen weer toekomst zoals de radioloog vroeg  of ik er weer voor gaat en dat ga ik ook alle kansen blijf ik pakken en hopelijk kan ik en mijn lijf dit allemaal weer aan  zeker als ik gedragen wordt moet dit weer een stuk verder op mijn levensweg worden.
Hopelijk een goede nacht want die medicatie die geeft me lekker veel adreline, is dat ik niet lopen kan, alleen in slakkengang anders kon ik wel een rondje door de polder gaan.